ระวังเมื่อคุณอยู่ใต้ต้นกัลปพฤษ์
(ภาพวันนี้: ราชพฤกษ์) ผมจำได้คลับคล้ายคลับคลาถึงนิทานโบราณเรื่องหนึ่ง เรื่อง “ต้นกัลปพฤกษ์” ไม่แน่ว่าอยู่ในหนังสือเวดะ หรือหนังสือไหน เรื่องมีอยู่ว่ามีอีตาคนหนึ่งเดินเล่นเพลินไปหน่อย จนไปถึงสวรรค์โดยไม่รู้ตัว รู้สึกเพลียก็อยากหาที่งีบ เหลือบไปเห็นใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งมีหญ้านุ่มๆเป็นบริเวณกว้างพอเอกเขนกได้ก็เอาละวะ ซักงีบ พอตื่นขึ้นมาก็รู้สึกหิว คิดในใจว่าถ้าได้ของอร่อยๆโน่นนี่นั่นมากินตอนนี้ก็น่าจะดีนะ พอคิดจบของอร่อยเหล่านั้นก็โผล่ขึ้นมาวางเรียงไว้ตรงหน้าเลย อารมณ์หิวก็รีบกินโดยไม่ต้องสืบสาวราวเรื่องว่าอาหารมาจากไหน อิ่มหมีพีมันดีแล้วก็รำพึงในใจว่าอ้า..า อิ่มอย่างนี้ได้สักกรึ๊บสองกรึ๊บก็จะเริ่ยม พอคิดจบทั้งวิสกี้ ทั้งเบียร์ และไวน์ที่เคยชื่นชอบก็ถูกรินใส่แก้วมาวางตรงหน้า อารามกำลังอยากก็คว้ากรึ๊บจนหนำใจ อิ่ม และกริ่มดีแล้ว จึงมีเวลามองไปรอบตัวและคิดพิจารณา ใคร่ครวญ ไตร่ตรอง ใครกันนะที่เอาอาหารมาให้ เอาสุรามาประเคน หรือว่าที่นี่มันมี…ผี คิดยังไม่ทันจบดี พวกผีสารพัดเผ่าพันธ์ก็มาเดินเพ่นพ่านอยู่รอบๆตัว ขวักไขว่น่ากลัวเต็มไปหมด เขาคิดว่า ไอ้หยา.. ไอ้ผีพวกนี้มันคงไม่ได้มาดี เด...