DrSant

มีผู้แนะนำให้ปรึกษาคุณหมอ ตัวฉันอายุ 70 ปี มีปัญหานอนไม่หลับและเวียนหัวอาเจียนเป็นลม แต่ลึกๆคือฉันมีความกังวลเรื่องลูกสาวซึ่งเพิ่งอายุได้ 42 ปี เป็นคนดูแลธุรกิจของครอบครัว แล้วอยู่ๆก็ถ่ายมีเลือดปน ไปส่องกล้องแพทย์จึงพบว่าเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่ ได้ทำผ่าตัดแล้ว มีไปทีต่อมน้ำเหลือง 1 ต่อมด้วย เธอบอกว่าตัวเธอเป็นระยะที่ 3 แล้ว ฉันไม่แสดงออกให้ลูกๆเห็นว่าฉันเครียดหรือกังวล แต่มันอยู่ในอกลึกๆ ถ้าอยู่คนเดียวมันก็จะค่อยๆโผล่ขึ้นมา ฉันเองเป็นนักปฏิบัติธรรม ออกกำลังกายสม่ำเสมอ ปลูกผักทานเอง ฉันได้พยายามบอกตัวเองให้ยอมรับ แต่ก็รู้ว่าความเครียดนี้ยังฝังอยู่ในส่วนลึกและคอยโผล่ขึ้นมาเสมอๆ จนรู้สึกว่าชีวิตของตัวเองจะเป็นจะตายก็แขวนอยู่กับการเจ็บป่วยของลูกสาวคนนี้นี่แหละ ฉันอยากปรึกษาคุณหมอว่า ถ้าลูกเป็นระยะที่ 3  แสดงว่าเธอจะอยู่ได้อีกไม่นานใช่ไหม เธอจะอยู่ได้อีกกี่ปี โรคนี้เป็นโรคพันธุกรรมใช่ไหม แสดงว่าพี่ๆน้องๆของเธอมีโอกาสเป็นมากกว่าคนอื่นใช่หรือไม่ คนที่หวังดีบอกว่ามียาที่แพทย์แผนปัจจุบันท่าน ชื่อ น.พ. ..... ได้ทำวิจัยไว้ โดยมีข้อมูลว่า ... เป็นผู้มอบหมายให้ไปวิจัยยาต้านมะเร็ง ขายชุดละประมาณแสน...

     เพื่อนโทรศัพท์มาชวนว่าตรุษจีนรถในกรุงเทพน่าจะว่าง ไปย่ำต๊อกฝั่งธนฯกันไหม ผมตอบว่าดีเหมือนกันเพราะสำหรับคนแก่อะไรก็ตามที่ทำให้ได้ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวล้วนดีทั้งนั้น      เราขับรถตู้ขนาดเล็กไปกันหกคน แม้จะเป็นเช้าวันตรุษจีนแต่รถก็ไม่ใช่ไม่ติดนะ เพียงแต่เราไม่บ่น เพราะ "ที่นี่..กรุงเทพฯ"  เราขับเข้าไปทางฝั่งธนฯ เข้าถนนเจริญนคร แล้วเข้าไปในตรอกแคบแบบรถเข้าได้ทีละคันโดยห้ามสวนกันเด็ดขาด แต่ก็กว้างพอไม่ถึงกับต้องหุบหูรถ ผ่านชุมชนห้องแถวเล็กๆชิดสองข้างถนนซอย ผ่านซุ้มประตูคอนกรีตแบบสมัยเก่่าแต่ซ่อมแซมใหม่ แล้วเข้าไปจอดในที่จอดรถซึ่งเหลือที่จอดอยู่หนึ่งที่พอดี    ยังไม่ทันจอดรถก็รู้สึกแล้วว่าที่นี่มีความพิเศษ เป็นซอกมุมหนึ่งของเมืองกรุงเทพฯที่มีความโรแมนติกแนวตะวันตก ที่ตรงนี้เรียกกันว่า "สวนสมเด็จย่า" มองผ่านประตูทรงโคโลเนียลเข้าไปเห็นทางเดินผ่านต้นไม้ใหญ่สีเขียวครื้มตัดกับบรรยากาศจ๊อกแจ๊กจอแจที่ถนนเจริญนครยามเช้าและตรอกซอกซอยแน่นขนัดด้วยห้องแถวที่เราเพิ่งขับผ่านมาหมาดๆ ผมรู้สึกสดชื่นสบายใจตั้งแต่นาทีแรกที่เดินเข้าสวนนี้ ต้องขอขอบคุณ ค...

สวัสดีครับอาจารย์สันต์ ผมเริ่มมาติดตามบล็อกอาจารย์สักพัก เห็นว่ามีบางช่วงก็มาตอบปัญหาสุขภาพจิตของบรรดาแพทย์ ช่วงนั้นก็คิดว่าจะปรึกษาดีไหม แต่ลองปล่อยๆเวลาดูสักพัก เผื่อจะมีอะไรดีขึ้นหรืออะไรเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น เริ่มเลยผมเป็น resident ปี 1 ของศัลยกรรมทั่วไปของโรงพยาบาลแห่งหนึ่งครับนี่ก็ผ่านไปแล้ว 8 เดือน ที่เลือกมาเรียนเพราะชอบในศาสตร รู้สึกเข้าใจง่าย ตัวเองก็พอจะมั่นใจในการทำหัตถการพอใช้ได้ระดับหนึ่ง รวมกับความเป็นศิลปะในวิชา แต่ประสบการการผ่านศัลยกรรมในช่วงเป็นนักเรียนแพทย์กับเรสิเด้นรู้สึกมันต่างกันเลยครับ มันมีความเหนื่อยในงานอะไรต่างๆบางอย่างก็เสียเวลามากโดยใช่เหตุกว่าเรสิเด้นอื่นๆ บรรยากาศก็ค่อนข้างแย่กว่าตอนผมไปวนนอกหน่วยต่างๆ เช่นออโถ พลาสติกหรือขนาด cvt รู้สึกบรรยากาศการทำงานมันดีกว่ามาก พี่ๆทำงานง่าย อาจจะเป็นเพราะว่าผมเป็นคนนอกเค้าอาจจะไม่เอาอะไรมาก ตอนแรกๆก็หดหู่ไม่อยากทำอะไรเลย เค้าว่าผ่านไปได้ 100 วันจะดีขึ้น มันก็ดีขึ้นนะ จนถึงตอนนี้ก็เริ่มชินแล้ว แต่พึ่งมาเจอเรื่องกระทบใจ รู้สึกเป็นเรื่องงี่เง่าๆของชีฟเด้น หลายๆสิ่ง จริงๆเหนื่อยกายมันก็พอไหว แต่เหนื่อยใจบางทีมัน...

     สองวันก่อนผมไปอัดรายการให้ไทยพีบีเอสกับพิธีกรชื่อคุณปาล์ม และผู้ร่วมรายการอีกท่านหนึ่งเป็นผู้จัดการที่พักผู้สูงอายุสวางคนิวาส ของสภากาชาดไทย ชื่อคุณอุษา เนื้อหาเป็นเรื่องเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในวัยสูงอายุ ผมเห็นว่าน่าจะมีประโยชน์กับท่านผู้อ่านทุกวัย จึงตัดส่วนหนึ่งเท่าที่จำได้มาให้อ่าน คุณปาล์ม:      ในฐานะที่เป็นผู้สูงอายุเอง คุณหมอมีหลักในการใช้ชีวิตในวัยนี้อย่างไรคะ จึงจะทำให้ชีวิตในวัยนี้มีคุณภาพ หมอสันต์:      ตอบในฐานะคนแก่คนหนึ่งนะ คุณปาล์ม:       เรียกว่าผู้สูงอายุดีกว่ามังคะ หมอสันต์:       ความจริงผมมีสิทธิ์ใช้คำว่าคนแก่นะ เพราะตัวผมเองก็แก่จึงน่าจะใช้เรียกตัวเองได้ หลักคิดของผมมาจากประสบการณ์ชีวิตตัวเอง บวกการได้เห็นคนไข้ของผมซึ่งที่เป็นคนสูงอายุก็มีจำนวนไม่น้อย บวกกับการได้เห็นคนป่วยระยะสุดท้ายของชีวิตจำนวนมาก ดังนั้นหลักคิดของผมอาจจะไม่เหมือนหลักทั่วๆไปที่เขาพูดกันเสมอว่าต้องเตรียมเงิน ต้องดูแลสุขภาพ ต้องมีแผนกิจกรรม สิ่งเหล่านั้นผมไม่ได้สนใจ แต่ผมเจาะลึกให้ความสนใจอยู่แปดเรื...

อาจารย์สันต์ครับ อาจารย์ช่วยลงโพสต์นี้ได้ไหมครับ ถ้าจะไม่เป็นการทำให้บล็อกของอาจารย์เสียหาย เพราะผมเองก็อึดอัดใจเต็มทีแล้วเหมือนกัน “...........................” ..................................................... ตอบครับ ลงให้ได้ครับ แต่ผมขอเปลี่ยนสรรพนามเสียหน่อยนะ เพราะบล็อกนี้ลูกเล็กเด็กแดงก็อ่านกัน ส่วนเนื้อหาสาระนั้นผมคงไว้ทั้งดุ้น สันต์ .............................................................. “..การเพิ่มเงินอัดฉีดเข้าระบบสาธารณสุขเพื่อดึงตัวแพทย์ใช้ทุนไว้ ใช่การแก้ปัญหาหรือไม่ ... สาเหตุที่เขาลาออกกันเพราะอะไร เคยดูกันบ้างมั้ย บอกเลย สาเหตุที่คนออกกันเพราะภาระหน้าที่มันหนัก ทำดีเสมอตัว ผิดพลาดก็โดนเหยียบ ถ้าคุณเพิ่มเงิน คุณก็จะได้คนที่อยากได้เงินมาอยู่ ... การเป็นแพทย์ที่ดีมันใช่อย่างนั้นหรือไม่ จริงอยู่เงินอาจจะทำให้แพทย์ไม่ได้ออกไปหางานอื่นทำ แต่มันตรงประเด็นหรือเปล่า ลองอ่านนี่ดู 1 คุณเข้าใจอารมณ์คนทำงานมั้ย เวลาทำงานเขามีช่วงพัก พวกผมมีหรือเปล่า เวรยาวทียี่สิบสี่ สี่สิบแปดชั่วโมง แล้วเป็นงานที่ไม่สามารถสร้างความผิดพลาดได้แต่ทำให้พวกผมล้าขนาดน...