DrSant

กราบเรียนคุณหมอสันต์ อยากขอให้คุณหมอเล่าประวัติชีวิตของคุณหมอเองตั้งแต่เด็กจนถึงวันนี้ ดิฉันเห็นว่ามันจะเป็นประโยชน์แก่ลูกหลานของดิฉันเอง เคารพคุณหมอ ........................................... ตอบครับ      คุณไม่ใช่คนแรกที่ขอผมในเรื่องนี้ ผมเข้าใจมุมมองของคุณที่ให้คุณค่าต่อประสบการณ์ชีวิตของคนรุ่นก่อน แต่ผมกลับมีความเห็นอีกอย่างหนึ่ง        ผมเคยพูดบ่อยๆว่าชีวิตคือประสบการณ์ที่เกิดขึ้นในใจ ซึ่งประสบการณ์เกิดขึ้นที่เดียว คือที่นี่ เดี๋ยวนี้ ทีละครั้ง  ประสบการณ์ที่เกิดขึ้นในใจคนเรานี้ มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วก็..ผลุ้บหายไป เกิดขึ้้นแล้วผลุ้บหายไป อันแล้วอันเล่า แต่ละอันเกิดขึ้นแบบของใครของมัน แบบคนละเรื่องเดียวกัน เพราะแต่ละประสบการณ์มันเกิดจากการประชุมแห่งเหตุ หนึ่งประสบการณ์เกิดจากหลายสาเหตุไม่ใช่เกิดจากสาเหตุเดียว จึงไม่มีทางที่จะเอามันมาปะติดปะต่อให้เป็นเรื่องเดียวกันอย่างแท้จริงได้เลย       ความพยายามที่จะเอาประสบการณ์ที่ใจจดจำไว้ได้มาผูกต่อๆกันเป็นเรื่องเป็นราวจนได้นิยายที่น่าเบื่อเรื่องหนึ่งที่เรียกว่า "อัตชีวประวัติ" ...

สวัสดีครับคุณหมอสันต์      ผมอายุ 61 ปีออกจากงานมาแล้ว 9 ปี ผมเป็นเภสัชกร ประวัติตรวจเลื อดสุขภาพของผมปกติทุกอย่างยกเว้ นมีค่าไขมันในเลือดสูงมา 20 กว่าปีทั้งคอเลสเตอรอล ldl และไตรกลีเซอไรด์ แต่ผมไม่ได้ทานยาลดไขมัน ทุกวันนี้ผมก็ออกกำลั งกายทำสวนบ้างแต่ไม่ถึงขนาดเหนื่ อยแฮกๆๆตามที่คุณหมอแนะนำ  ผมมีข้อสงสัยจะเรียนถามคุณหมอดั งนี้นะครับ เมื่อประมาณ 3 เดือนก่อนผมมีอาการเหงื่อออกที่ ใบหน้าและลำตัวคล้ายๆเหงื่ อกาฬแตกจนท่วมหน้าท่วมตัวไปหมด อาการอื่นๆไม่มีทั้งแน่นหน้ าอกและหัวใจเต้นเร็วก็ไม่มี วันนั้นที่มีอาการผมใส่บาตรฟั งธรรมนั่งฟังเทศน์ 7.30 น.มีอาการอย่างที่ว่าผมก็ฝื นทนครึ่งชั่วโมงนั่งอยู่บนเก้ าอี้มีอาการหน้ามืดคล้ายจะเป็ นลมแต่ก็ไม่เป็นลม พอผ่านไปครึ่งชั่วโมง ดื่มน้ำเกลือแร่ และยาหอม กินผลไม้นิดหน่อย ต่อมาวัดความดันก็โอเคอยู่ในค่ าที่ปกติแล้วก็ฝืนขั บรถไปหาหมอที่โรงพยาบาล 10.30น. หมอตรวจ ekg ก็ปกติดีและตรวจวัดน้ำตาลที่ ปลายนิ้วก็ได้ 140 กว่า เช้าวันนี้ผมก็กินกล้วย 2 ลูกและน้ำ 1 แก้ว ก่อนใส่บาตร หมอก็ไม่สงสัยอะไร ต่อมาผมก็ไปหาหมอหัวใจที่ โรงพยาบาล ตรวจเลือด วิ่งสายพาน ท...

โบสถ์บุญราศรี นิโคลัส บุญเกิด เขาใหญ่            ถือโอกาสอ้างเทศกาลปีใหม่หยุดทำงานไปนานหลายวัน ตลอดหลายวันนี้ผมปิดโทรศัพท์มือถือ (ซึ่งธรรมดาถึงเปิดไว้ก็ไม่กล้ารับสายอยู่แล้วเพราะกลัวโจร!) ปิดหน้าจอคอม หมกตัวอยู่ที่บ้านมวกเหล็ก ใช้ชีวิตอย่างเชื่องช้า หมดเวลาไปกับธรรมชาติ อากาศเย็น และลมหนาวแบบเงียบๆ การกลับมาวันนี้ขอเริ่มต้นด้วยการขอโทษหลายๆท่านที่รอการสนองตอบจากผมในเรื่องต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการช่วยเซ็นเอกสารให้ การส่งบทความที่เลยกำหนด การตอบรับไปบรรยายต่างๆเพื่อเจ้าภาพจะได้จัดตารางได้เสียที เป็นต้น ส่วนคำถามมายังบล็อกที่ค้างคาอยู่ยังไม่ได้ตอบนั้น ในโอกาสขึ้นปีใหม่นี้ผมขออนุญาตทุบดินพอกหางหมู คือโละของเก่ามาเริ่มต้นกันใหม่เสียเลย ก็ถือโอกาสขออภัยท่านที่เขียนมาแล้วผมยังไม่ได้ตอบด้วย          ในโอกาสที่กลับมาสวัสดีปีใหม่กันนี้ ผมอยากจะแชร์ความคิดในเรื่องหนึ่ง            คือเรื่อง ชีวิตคนเราวันนี้เกิดคู่แข่งรายสำคัญขึ้นมาแล้ว             สมัยก่อน การใช้ชีวิตแม้จะซื่อบื้ออย่า...