เห็นใจคนจำใจต้องทอดทิ้งบุพการี

สวัสดีค่ะ

ดิฉันติดตามอ่านประจำ ไม่เคยฝากคำถามไว้ แต่ก็ได้อ่านคำตอบที่ตัวเองสนใจใคร่ถามจากที่คุณหมอตอบคนอื่น ๆ

วันนี้ได้อ่านเรื่องเกี่ยวกับลูกที่ต้องดูแลคุณพ่อที่ป่วยเรื้อรัง แล้วสะท้อนใจ รู้ถึงความลำบากและทุกข์ใจอย่างยิ่งของลูกที่มีความตั้งใจที่จะดูแลบุพการีอย่างดีที่สุด แต่สิ่งต่าง ๆ ในชีวิตความเป็นอยู่และสถานะแวดล้อมไม้เอื้ออำนวยเลย

การที่ต้องทอดทิ้งบุพการีที่ป่วยเรื้อรังไว้ที่โรงพยาบาลตามที่คุณหมอแนะนำ คงเป็นสิ่งที่สะเทือนใจอย่างยิ่ง แต่ดิฉันก็นึกไม่ออกเหมือนกันว่าถ้าตัวเองตกอยู่สภาพแบบนั้นจะทำอย่างไรได้

เห็นคุณหมอมีความสนใจและตั้งใจที่จะทำศูนย์ดูแลผู้ป่วยเรื้อรัง รวมทั้งผู้สูงอายุแบบครบวงจร สำหรับคนทั่วไปที่ไม่ค่อยมีฐานะ คงต้องอาศัยเงินอุดหนุนจากภาครัฐ คงไม่ง่ายแต่ดิฉันเชื่อในศักยภาพของคุณหมอว่าจะทำได้แน่นอน ขอเพียงเริ่มต้นเท่านั้น ทุกอย่างก็จะดำเนินไปได้

ดิฉันหวังว่าจะได้มีโอกาสร่วมทำสิ่งดี ๆ ที่จำเป็นแก่สังคมไทยนี้ด้วย ขอปวารนาตัวเป็นลูกมือให้คุณหมอสำหรับงานนี้ และจะทำงานให้ตามกำลังและโอกาสนะคะ

..........................................


ขอบพระคุณครับ


เพิ่งมีก็แต่คุณนี่แหละ ที่บอกว่าจะช่วย คนอื่นๆมีแต่บอกว่าจะรอเป็นผู้รับบริการ
ถึงเวลาจะขอความช่วยเหลือผมจะอีเมลหานะครับ

นพ.สันต์ ใจยอดศิลป์

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

เจ็ดใครหนอ

สอนวิธีแปลผลเคมีของเลือด

กินคีโตไข่ต้มไก่ต้มทุกวันแล้วหลอดเลือดหัวใจตีบ

ความแก่..เหมือนหมาถูกต้อนเข้ามุมให้จนตรอก

ชีวิตเมื่อตายไปแล้ว

เปลี่ยนอาหาร ปั่นจักรยาน น้ำตาลลด ความดันลด แต่ไขมันทำไมไม่ลด

ท่านอายุเก้าสิบแล้วยังไม่รู้ แล้วท่านจะรู้มันไปทำพรื้อละครับ

สิ่งที่ขาดหายไปจากชีวิตคนเราคือความเบิกบาน (Joy)

อายุ 70 ปีถูกคนในบ้านไล่ให้ไปฉีดวัคซีนไข้เลือดออก

มะเร็งต่อมลูกหมากแพร่กระจายไปกระดูกขาแล้ว จะไปต่อไงดี